معنی ذوات القرائن - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(ذَ تُلْ بَ ثِ)

صاحبان پنجه. خداوندان چنگال. جانوران که ناخنان طویل و نوک تیز دارند که بدان صید خویش بدرند. چون گربه و ببر و پلنگ و یوز و شیر و جز آن.

(ذَ تُلْ قُ)

لقبی بوده است رومیان را و مراد از قرون گیسوان دراز آنان است